Ankara' da adım başı dükkanı vardır ve ucuz olması falan değil olay bayağı güzel, efsanevi bir şey bu.
özellikle yüksel öncü' de çok iyi yapan bir hataylı abi var ki gidip yiyin. *
anadolu yakası'nda en güzelini kadıköy'de Akmar'ın karşısındaki sırada ve Rex Sineması'nın karşısındaki bulunan Hat Döner'de yiyebilirsiniz. Avrupa yakasında da Rumelihisarı'nda bulunan Şansım Dürüm iyi bir tercih olacaktır. Bunu yemeye gittiğinizde üzerinize beyaz pantolon/gömlek/tişört giymemeniz tavsiyemdir. O sos illa biryerlerden taşıp üzerinize dökülecek çünkü.
Böyle kızgın kumlardan denize atlamak gibi; everest'in en tepesine çıkıp oradan dünyaya tükürmek gibidir. * Rivayet edilir ki bunu yiyenlerde bir çeşit antidepresan etkisi yaratmakta, bütün derdi tasayı alıp götürmektedir. Bundan sonra her moralim bozulduğunda iki dürüm-ayran çakıp kendime gelmeyi planlıyorum.
erzurum şehrini özlememin galiba yegane tek sebebidir. dürümcüm denilen hatay usulü döner yapan bir yer vardı tadı hala damağında.
erzurumu sevmiyorum bu arada.
bizim okulun karşısında var bir yer. bir hafta boyunca hergün gittiğimiz oldu. çok çok çok güzel. sosunu sordum da söylemediler tabii. bu saatte böyle başlıklar olmamalı..
antakya'da yenilecekse bankalar caddesindeki necmi usta'dan yenilmesi şiddetle tavsiye edilir. tarafımca kebo'dan daha lezzetli olduğu defalarca teyit edilmiştir.
gece gece sol frame de görünce heycanlandığım harika yemek. ismini görmek bile heycanlandırdıysa bu kadar beni, kim bilir finalleri bitirip güzel memleketime gittiğimde, sipariş ettiğim dönerin gelmesini beklerken ne kadar heycanlanacam.
sadece ilk yiyişten sonra değil her yiyişte ''agaaaa böyle bir şey olamaz yaa'' şeklinde tepkiye yol açar, huzura erdirir, insanı kendinden geçirir vs. vs. tarif edilemez, yaşanır.
