boyutları vardır ve kayıpları.affetmek diye birşey yoktur aslında.unutmak diye de...içinde biyerlere saklarsın yapılanı,tamam,dersin,bitti,cansızısı geçti artık.devam edersin yaşar gibi yapmaya.sonra bi gün buzdolabının kapağını açıp reçel kavanozuna uzanırken aklına gelir,incecik bi sızlama geçer içinden.kovmaya çalışırsın kafandakileri.yoktur affetmek diye birşey.boşvermek vardır belki.öyle yaparsın.kaçarsın herşeyden.gidersin.bir yangının külünü yeniden yakıp gidersin...
