Sabahtan akşama kadar gelinlerin kaynanaları kaynanaların gelinleri çekiştirdiği ve sıklıkla da benim kayınbiraderimde de vardı o hastalık nidalarının yükseldiği mekan.
Yer yön duygusu gelişmemiş bir birey olaraktan içinde kaybolduğum Labirentimsi yapılar.
en azından bizim fakültenin Hastanesi öyle. Her yer bembeyaz, her yer merdiven ve birbirinin aynısı 7 kat...
bu sene yolumu bulmak için kendimce taktik geliştirmeyi düşünüyorum.
belki duvarlara işaret bırakırım, ya da bir navigasyon cihazı takmalıyım kendime. *
hiç bir zaman sevmediğim, sevemediğim ve buna rağmen çoğunlukla refakatçi olarak kendimi bulduğum yer. hayatta en çok korktuğum şeylerden biri kendime ve yakınlarımdaki insanlara zarar gelmesiyken birinin ani rahatsızlığı, hastaneye düşmesi ve hastane koridorundaki o soğuk bekleyiş te insanın içindeki korkuyu kat kat arttırır. mutsuz haberle yıkılır, mutlu haberle de buruk bir sevinç yaşarız burada. çevrenizdeki insanların; buraya düştüğünüzde sizi geçmiş olsun için arayıp sormasından veya hiç aramamasından size ne kadar uzak veya ne kadar yakın olduğunu da acı bir şekilde tecrübe edersiniz. öyle de bir yerdir işte.
