adliye ve maliye'den sonra girmeye en çok korktuğum kamu binası.diğer ikisine bir insanın yolu düşmeyebilir ilgilisinin dışında.ama hastaneye eninde sonunda yolu düşecek.
tam olarak fobi olmamakla beraber bir nevi panik atağımsı durumdur.
acillik olana kadar doktora gitmeyi reddedenlerden misiniz?
eczaneye bile girmek için hasta sayısının en az olduğu zaman dilimini kollayanlardan mısınız?
acil servisin kokusunu hatırladığınızda bile mideniz mi bulanıyor?
beyaz - mavi -pembe-yeşil hatta kırmızı formalar içerisindeki genç- yaşlı bir sürü insanın koşuşturmasından başınız mı dönüyor?
en yakın sağlık kurumuna gittiğinizde 15 dk sonraki tahlil sonucunu bekleyemeyip kendinizi hastahane alanının dışına zor mu atıyosunuz?
Bu fobiye sahip insanlar tanıdık birine eşlik etmek için bile olsa hastaneye gitmekten çekinirler. Beyaz önlük korkusu öyle işlemiştir ki bünyelerine aşçının giydiği beyaz önlüğü bile algıda çağrışımla doktor zannedip telaşa kapılabilirler. Hastanenin mevcut kokusunu soludukça baş dönmesi, karın ağrısı, mide bulantısı, halsizlik gibi asılsız ve tamamen psikolojik ağrı duymaya başlarlar. Hastalandıklarında sırf hastaneye gitmemek için farkında olmadan içsel enerji ile hastalığı yendikleri de sıklıkla görülür. *
hastaneyi, doktorları sevmeme sonucu doğan fobidir. genellikle geçmişte kendi başlarından ya da çok yakınlarının başından ciddi rahatsızlıklar geçmiş insanların sahip olduğu hastane korkusudur.
