Ve bulmaz. Canım ben.
Hatta allah beni başımdan eksik etmesin.
Şaka şaka acımayın hemen, naza niyaza bile gücüm yok, zira torba hışırtısına, kendi nefesime bile tahammülüm yok, aksırıp, sümküren iğrenç ötesi bir varlığım şu an anlıyor musun?!
Tanım: her hastalıkta geçerli olmayan tespittir, bazen yalnız kıvranmak istersiniz.
Aramıyor benimkiler hiç. Zaten bakıyorum ya eli alnımda ateşimi ölçüyor ya o tuhaf ot karışımı çaylarından içiriyor ya da zaten nazımı çekmekle meşgul. Anne başka bir şey. Yokluğunu görmeyiz umarım.
yanlızlık hiçbir şeye uyum sağlayamıyor. hastalığı da mutluluğu da sessizliği de yalnız geçirmek anlamsız kılıyor anı. hele ki hastalık. yatak döşek yatıyorsun ya da gün boyu ayakta olup nihayetinde kanepeye uzanmışsın ama kimsesizsen, bir tas çorba dahi verecek kadar kimsen yoksa, o hastalık iyileşmez kolay kolay. öyle çok arzu edilir ki yattığın yerden ağlamaklı, halsiz, bezgin bir ifadeyle nazlanarak can çeken şeyleri istemek. hastalık öyle böyle değil, ne ilaçla ne şifalı otla geçmiyor, iyi bir bakımla ve de sevginin sıcaklığı çare oluyor. elini alnına koyan baba, telaşla evde dört dönen anne, yüzüne bakınca kendini gördüğün bir arkadaş ya da eşsiz bir sevgili... birazcık da naz yaparsın, ilgileri toplarsın üstüne, şifalı dokunuşlar iyi eder seni. kalkarsın snra sapasağlam ayağa.
sıra kim bilir kimde, kim nazlanarak arayacak seni...
sağlıklı günler.
