bi arkadaşımın işin b*k unu çıkarttığı hadisedir.
hastalık kapmasın diye otobüste metroda tutunurken peçeteyle tutar,
kimseye tokalaşmaz, dışardan paket dışında(bisküvidir, kektir)birşey alamaz. hatta dokunamaz bile.
gün ışığına çıkamaz(güneşe alerjisi varmış, hastanelik oluyormuş)
20 kat giyinir, aşırı beyazdır.
bi dk bi dk
yoksa ben... ben...
normal bir durumdur. ben de korkarım ama doktor dediği için * , boğazlarını sakın üşütme, sakın terleme falan dedi. bu karda kışta biraz zor ya, neyse. **
hasta olmanın korkulması gereken bir şey olduğu gerçeğini esas aldığımızda,makul bir korku.korkunun kendisinin de bir hastalığa dönüşebileceğini esas aldığımızda ise,her korkunun bir limiti olmalığını ve neden-sonuç ilişkisinden beslenmesi gerektiğini hatırlamalı.
