hasta yakınlarının bilgisizliği ve tahammülsüzlüğü nedeniyle vuku bulmuş olay.
abi devlet hastanesinden hasta yatağını çıkarmak nedir allah aşkına? koy bir tekerlekli sandalyeye yatağı nereye götürüyorsun?
herkes kendi kanununu uygularsa nolur bu memleketin hali?
ameliyathanelerde ameliyat sırası uzayabilir, bir önceki ameliyat uzarsa (neticede içerideki de can) senin ki de sarkabilir.
bunun çaresi vandallık değildir.
doktorları da anlamak lazım biraz.
edit: çok büyük bir özel hastanede 1 yıl kadar çalıştım. allah doktorlara sabır versin diyorum. hastane koridorlarını, yoğun bakım önlerini oturma odasına çevirenler, yedi sülalesiyle gelip, yoğun bakıma girmeye çalışanlar, hasta bakıcısından doktoruna çalışanları tehdit edenler, neler neler gördüm.
yoğun bakım dediğin yer özel ve steril bir bölümdür. sen dışarda belki de ellerini bile yıkamadan gelip sağa dola dokunuyorsun. hastanı okşuyorsun filan da iyilik yapmıyorsun. dışarıdaki mikrobu zaten bağışıklık sistemi çökmüş hastaya taşıyorsun. hem senin hastan dışında da nereden baksan 10 hasta daha var o ortamda. sigara içmişsin, elini yıkamamışsın vs. vs. bu hemşire bu doktor sürekli bu durumlarla uğraşmak zorunda. ve çok uzun saatler çalışıyorlar. çok fazla hasta görüyorlar. sen anlayışlı olacaksın.
hasta yatağı senin babanın malı değil, hastanenin ve kamunun malı. senden sonraki hasta da kullanacak onu. bir devlet hastanesine bir yatak almak için kırk türlü imza gerekli, ihale gerekli. sen yollara vurmuşsun yatağı tangır tungur götürüyorsun.
hastanın beklemesi doktorun kabahati olamaz. doktora gelinceye kadar yapılan başka prosedürler de var. kaydı, kuydu, anestezisi vb.
ne yazık ki ülkemizde doktorun ve diğer sağlık çalışanlarının kıymeti bilinmiyor. ancak genel olarak sağlık sistemi ile ilgili ciddi bir sorunumuz var. bizim bu sistemi aşmamız lazım. hastane sayısı arttırılıp, doktor ve hemşire sayısı arttırılmazsa bu tür olaylar daha çok yaşanır.
memlekette elini sallasan imama, arkeologa değer ya da ne biliyim maden mühendisine ama doktordu hemşireydi biraz zor.
sonra her ilde yeteri kadar hastane yapılsın, eğitim sistemi yeteri kadar doktor yetiştirsin ve ahlaki anlamda çözülmeyle savaşılsın bu tür olaylar yaşanmaz.
4 yaşındayken, bademcik ameliyatı olmuştum. doktor sürekli parmağıma bir şey takmaya çalışıyordu, sanırım uyutmak içindi hala bilmiyorum o parmağa takılan şeyin ne işe yaradığını.
o taktıkça ben çıkarıyordum ve çılgınlar gibi ağlıyordum. çünkü yaş 4 (48 aylıksın) bir sürü insan odada dolanıyor, doktor sana ciddi ciddi bak şimdi sana sakızlar yapıştırıcaz bilmemne bişeyler diyor, tek güvencen olan annen baban yanında değil ve yanında bir tane herifin teki sana şunu bunu yapıcaz diyip parmağına bişey takıyor.
neyse o taktı ben çıkardım, o taktı ben çıkardım bu böyle 5 defa tekerrür etti.
en sonunda doktor EEEEHHH YETER LAN dedi ÇAT alnıma eliyle bastırdı yatağa yatırdı, ben çığlık atmaya başladım, SUS SUS ! yaptı sonrasını hatırlamıyorum.
ulan çocuk lan bu çocuk şaka yap oyuncak ver ehehehehe mallık yap bişey yap, anasını çağır ne bileyim bi yarak yap aq, alnını bastırıp yatırmak nedir.
bu benim ilk ameliyatımdı ve aradan yıllar geçmesine rağmen, hiç unutmuyorum, o doktorun suratını bile unutmuyorum.
yani doktorlarda az değil
aldıkları eğitimin ağırlığını biliyorlar ve kimisi bununla götünü kaldırıp hastalara böcek muamelesi yapabiliyor.
