silindi rüyalarım süslü bir renkle
ne kar tanelerini tutuyor ellerim
ne de bebekler teselli ediyor beni
düşlerim kap karardı, düşlerimde bile yalnızım
birden çalsan diyorum kapımı, ansızın uyandırsan beni
kurtarsan bu kabustan, kurtulsam bu mahpustan
güneşi getirsen bana yani sen gelsen diyorum
ellerim acıyor, ellerim bağlı şimdi, ellerim tutsak
ellerim saklı, ellerim kayboldu karanlığında gecelerin
ellerime yokluğun kelepçesi vurdu
sana çiçek veren ellerim
ellerim acıyor, ellerim bağlı şimdi, ellerim tutsak
resmin pusduvak dibine düştü düşlerimin
mezar olacak bana bu dört duvar
yokluğun kadar gerçek bu ecel
yokluğun kadar büyük içimde acı
azar azar ölüyorum sen bunu bilmiyorsun
mezar olacak bana bu dört duvar
resmin pusduvak dibine düştü düşlerimin
şimdi ben yokluğuna tutsağım
ölüm şiirim sensiz her güne
işte bu ben senin hakir şaiirin
gökyüzüne şekil veren o ressamım ben
bundan gayri okunasıla
eşhedü en la ilahe illallah ve eşhedü enne muhammeden abdühü ve resulühü
bir sen yoksun, görünmüyorsun
gökyüzünde döner durur bir kartal
ben yaralıyım vurgun yedim gözlerimden
ateş gibi yanıyorum
bir yudum su olsan diyorum çatlayan dudaklarıma
yüreğim kurak topraklar gibi, gözlerim karanlık kuyu gibi
sevdanın kurşununa dalacam kahpelerin hesabı var ömrüme
bir sen yoksun, görünmüyorsun
kahpelerin hesabı, bir sen yoksun
hasretin düşer
yüreğimin orta yerine
garip bir hüzün sarar ruhumu
her zaman yazdığım bu şehir sensin
