'h'ep adını fısıldar gecelere dilim
'a'rarken seni deli gönlüm
's'usmak artık bana zulüm
'e'lini tutsam yeter diye yaşarken
'k'imlere kanmış deli yarim
'i'smin uzunmuş anca bunu yazabildim
hepsi hepsi bir umuttu
açmazlarından tutup attığın
serden de geçmedim senden de
en çok bakımsız saçlarından
ki kokusu bile davetkardı
ince tellerinden gelen..
hani tam o ağacın altında
ellerini yüzüme götürdüğün
ruzgarında kavrulduğum o gün
ahd ettiğimiz yıldızlara.
son bir kez daha bakmak gözlerine
uçları yanık mektuplar gibi
livaneli berraklığında bir yangınla hani
tertemiz son bir bakış
ansızın bir kopuş gerçeklikten
nefes bile almadan yakarış..
not: 1-a sınıfından berkecan'ın akrostişini okudunuz.
