Herkes gider bir ben kalirim,
Yalnizligimla başbaşa.
Tatilcileri gitmiş,
Yazlik yerler misali..
Uğultulu bir karanlık kalir
Hüzünlü aksamlar payimiza..
Rihtimda gemiler bekler,
Öksüz çocuklar gibi..
Sayiklayan kederler,
Kulagima hep Yalnizlik sarkilari
Fisildar...
Kuytulara ceker yalnizlik,
Bomboş bakar ufka, aglariz,beraberligimize.
hircinlasmis denize karsi bi kahve iceriz
Ve kimsenin bilmediği türküler calinir
Kulagimiza..
Sessiz ve derin bir matem geçer
Karsimizdan..
Rüzgara vurur kendini
Pembe yalanlar.
Sonra serseri köpeklerle,
Arkadaşlık etmeye baslariz
Kimsesiz sahillerde
Deniz ve mehtap kimseyi sormaz artik
Giden gitmiştir nasilsa
Kendi derdine yanar yalnizlik
ilik bir sonbahar esintisi
Alip götürür tüm biriktirdiklerini...
Herkes gitmiştir
Yüreğinin götürdüğü yere
Unuttuklarini getirir dalgalar
Burada biraktiklarini,
Ama onlar çoktan varmislardir
Gidecekleri yere
Kimse geri götürmez hatiralarini...
Herkes gidince !
Kederlenir buralar
O anlamsiz karmaşa bitince
Yağmurlar baslar artik
Yaz asklari geride kalmistir,mesafeler girer araya..
Alabora olmuş sevdalar
Bir bir vurur karaya...
