hayir, hayir herhangi bir filme ait aksiyon sahnesi degil bu. bildiginiz gundelik hayati tehlikeli hale getirmek icin guzide soforlerimizin en cok tercih ettigi "patates cuvali ta$ima" atraksiyonlarinin yolcular icin pek bi zor olan kismidir bu.
genel olarak gec kalmi$ otobus $oforlerinin durakta zaman kaybetmemek icin henuz durmadan kapiyi acmasi ve inatla durmamaya devam ederek duragin onunden usul usul gecip gitmeye yeltenmesi yolcu uzerinde fevkalade bir baski yaratir. yolcu inecektir ama otobus durmuyor, durmuyor, durmuyor, durak geciyor, otobus durmuyor, durmuyor, durmuyor, durak, otob... veee akabinde "bismillaaah" ic sesiyle birlikte yolcu kendini hareket halindeki otobusten canhira$ $ekilde atmak zorunda kaliyor. o an iki ihtimal var; ilki, kafa ustu asfalta yapi$ip got dahil butun ic ve di$ organlari zedelemek. iki, kedinin dort ayak ustune du$u$undeki ahengi yakalayarak ayaklar yere degdigi gibi kazanilan ivmenin de etkisiyle yurumeye ba$lamak -yapanlar var, biliyorum-.
ozetle yolcunun got, gobek kombinasyonuyla alakali olarak tehlike arz durumu degi$ebilir. simetriden uzak fiziksel ozelliklere sahip ki$ilerin israrla inmemesi ve gerekirse son duraga kadar yolculuklarina devam etmesi onerilir.
yere değdiniz anda hareketin tersi yönünde yerden negatif bi çekilme yiyorsunuz. bunu tolere etmek için hareket yönünde koşmak lazım. hız yüksekse düşüp yuvarlanmak gerek.
ama sabit inip geri f(merkezkaç) i yerseniz f(sürtünme) ile karşılırsınız.
hayırlı düşmeler.
jcma ile tips tricks and life hacks kısmında bu hafta..
istanbul'da çok sık yapılmak zorunda kalınılan harekettir. son duraklarda uyuşuk ve aptal bir şekilde sigara içen, çene çalan ve bu yüzden sefere birkaç dakika geç çıkabilen şöför insanlarımız, bu zevkleri yüzünden oluşan geç kalma olayının acısını biz masum vatandaşlardan çıkarmaktadır. bir defasında yere kalpaklanmama neden olan olmuşlardır. buradan kendilerini kınıyorumdur. *
ayrıca "hareket halindeki araca binmek" diye bir versiyonu da vardır. ama bu daha kolaydır, çünkü tek ayağı otobüse atınca illa ki tutunacak bir yer bulunur. gerek öndeki vatandaşa, gerek kapı demirine tutunabilirsiniz. ama seyahat halindeki otobüsten inmek zorunda bırakılınca aşağısı ölüm çukurundan farksızdır.
ya gerizekalı bir ayının kucağına atlayacaksınız, ya da asfaltı yumuşak bir yatak olarak hayal edeceksiniz.
Kendisi Bünyanlı olmayan, politikayla uğraşmış ve işadamı 22 Şubat 2001 tarihinde Bünyan sınırında, Kayseri Malatya karayolu üzerinde, bir benzin istasyonuna girer. Lokantaya oturur ve orada kalabalık toplulukla birlikte bir ufak rakı içer.
Yürüyüş mesafesindeki Bünyan a gitmek için lokantadan çıkar. Ancak dışarısı hem zifiri karanlık hem de korkunç bir kar-tipi fırtınası başlamıştır. Benzin istasyonuna yaklaşık 300 metre mesafedeki Bünyan a dönüş yolu kenarına varır. Oradan geçen bir arabaya binip Bünyan a ulaşmak derdindedir.
Fırtına daha da şiddetlenir. Adam birkaç adım ötesini bile görememektedir. Gelip geçen bir araba da yoktur. Nihayet karanlıklar içerisinde, hayalet gibi yavaş yavaş yaklaşan bir arabanın iki farını fark eder. Arabanın, tam önünde yavaşlamasıyla birlikte hemen arka kapıyı açar ve arabaya biner. Kapıyı kapatır, araba yeniden hareket eder. içerisindekilere merhaba demek ister.Ama o da ne?
Araba da kimse olmadığı gibi, direksiyonda da kimse yok. Birden paniğe kapılır. Korkuyla, hemen arabadan atlayıp, oradan koşarak ayrılmak ister; ama hem araba hızlanmış, hem de korku ile dizleri bağlanmış, hareket edemez hale gelmiştir. Araba keskin bir viraja doğru yaklaşır. Adam dua etmeye başlar.
Tüm günahları için tövbe eder. Arabayı durdurması için Allaha yalvarır.Tam bu esnada, pencereden bir el uzanır ve direksiyonu kıvırarak, sert virajdan arabanın doğru yola dönmesini sağlar.Her tehlikeli dönemece yaklaştıkça, Allaha yalvarış ve yakarışı artar ve her seferinde de bir el dışarıdan uzanıp direksiyonu çevirir.
Sonunda kendisini biraz toparlar, ayaklarını kımıldatır. Ya Allah koru beni deyip, kapıyı açmasıyla birlikte, kendisini arabadan dışarı fırlatır.Bir kaç takla attıktan sonra, şarampolde kendisine gelir.
Bünyan a yürüyerek ulaşır ve bir kahvehaneye girer.Üstü başı ıslak ve şok haldedir. Kendisini tanıyanlar hemence sobanın başına alırlar. Eline bir çay verirler.Bir müddet sonra kedisine gelip sesi titreyerek, başına gelen doğa üstü ve korkunç olayı anlatır. Olayı dinleyenler inanmak istemeseler de anlatan kişinin aklı başında ve toplumsal sorumluluk taşıyan bir pozisyonda olduğunu bildiklerinden, herkeste derin bir sessizlik oluşur.
Yaklaşık yarım saat sonra aynı kahvehaneye Koyunabdal köyünden iki kişi girer.bir masaya oturur ve iki bardak çay söylerler.Bu arada, gelenlerden birisi, diğerine şunları söyler:
-Ahmet baksana, şu sobanın başında oturan adam, bizim araba yolda kalınca, biz arabayı iterken, arabaya binip-inen kişi değil mi?
