hard core

    2.
  1. 1.
  2. ing. bir şeyin en katıksız, en temel hali..
    herhangi bir ideoloji yada akımın radikal savunucusu anlamında da kullanılır.
    misal hard core islamcı, hard core kemalist vb.
    (bkz: su katılmamış)
    (bkz: fundamental)

    ayrıca;
    değişmez, sabit, merkez.
    1 ...
© 2025 uludağ sözlük