öncelikle birşeyin harcanması için bir değer olması gerekir. varolmayan insanın bir de gençliği olduğu öne sürülür. gama ışınlarından çıkan hayaller, süper novalardan fışkıran beyinler, sağlıklı, yakışıklı-güzel ve hatıraları olan bir dönem olduğunu öne sürer. böylece bir değer ortaya koyar, ondan sonra da olmayan ama kurgulanan değerin, harcanması durumunu kurgulayarak acı çeker. insan acı çekerek varoluşuna herzamanki gibi bir çivi daha çakmak ister.oysa o çiviler boştur, gerçeklik fırtınası aklının çatısını eninde sonunda uçuracak ve harcanan aklın kendisi olacaktır. herneyse, biraz daha arabesk bir tanım yaparak konuyu kapatalım ve harcanan gençlik; geçmişi bir ruhsal sancıyla yadetmektir diyelim.
