bir türkiye klişesi.
o kadar hararetli tartışılıyor ki konular hiç bitmeyecekmişcesine sakız gibi uzuyor. güncelden giriliyor, ideolojilerden çıkılıyor, ülkesel gelişmişliklerden, evrensel dertlerden çabucak gelir dağılımı eşitsizliğine/ işsizliğe vsye geliyoruz. toplumsal değerlemeler yapılıyor. baktık uzun uzadıya bir fikir teatisi gene bir argümana dayanıyor gidiyor. ''ezberci eğitim, dogmatik düşünce, asgari bilgi seviyesi noksanlığı, farklı açılardan bakmamak vs..'' konu tartışanların elinde bir noktada zevkle kilitlenir. ''eğitimsizlik!'' bu konsensüs sonrası hiç bitmez denilesi tartışma hafiften noktalanır. akılda klişenin önde gideni cümle kalır. ''eğitim şart!''
edit: genelde bu final kişiler tarafından dillendirilirken yüzeysellik bünyelere peydah olur. eğitim sadece okula, üniversiteye dayandırılır ki yarım yamalak kalır bazı şeyler. neyse, en azından tartışıp bir ortak payda çıkarıyoruz diyenler de az değildir.
