ortaokul ve liseyi beraber okuduğumuz 40 kişiden oluşan başkanı olduğum sınıfım..7 seneye 20 sene anlatacak kadar anı sıkıştırdığımız,bu kadar manyak ancak burda toplanabilirdi dedirten,okulun heryerini sprey boyayla boyayan,sınıfa: 1997-2004 birgün mutlaka döneceğiz yazısını yazan insanlar topluluğu..lisenin üstünden 3 yıl geçmesine,herkesin ayrı bir ile gitmesine rağmen arkadaşlıklarını devam ettiren topluluktur aynı zamanda.
turkiye geneline yayılmak ve para kazanmak adına kendilerine aracı prodüktör olarak bula bula erol köse'yi bulmuş; bunun bedelini de daha sonrasında grubun dağılması olarak ödemişlerdir. zira adı geçen şahıs grubun bütünleşik yapısını yok sayarak solistlerinin fiziksel görüntüsünü ön plana çıkarma, grubun geri kalanını ise adeta yok sayma gibi bir pazarlama stratejisi benimsemiştir. yeni albüm çıkaramamalarının etkisiyle yakın zamanda dönüp dolaşıp yine mavi duvar'a klip çekilmek suretiyle grubun varlığı dinleyiciye hatırlatılmak istenmiştir; ancak artık grup haramiler olmaktan çıkmış ayhan yener isminin altında "ve haramiler" şeklinde grup oluşumu gösterilir olmuştur. günün birinde yeniden yeni şarkı üretebilen bir grup olmaları hevesle beklenmektedir; öyle ki mavi duvar ne kadar üst seviye bir şarkı da olsa, şarkının kendisi kadar hikayesi de bir o kadar duygu yüklü olsa da piyasaya temcit pilavı gibi tekrar tekrar sürülüp durduğundan bu şarkı dahi kabak tadı verir olmuştur ve bu grubun dinleyicileri de taze ürünler çıksa da dinlesek diye beklemektedirler.
özellikle ilk albümleri mavi duvar ile anadolu rock a getirdikleri yeni soluğu ne yazık ki ikinci albümleri ile sürdürmekte zorlanmış olsalar da birbirinden güzel parçaları ile, piyasaya inat kaliteden ve kendileri olmaktan taviz vermemeleri ile takdir edilesi, desteklenesi, iyi ki varlar denilesi gruptur. iyi ki varsınız...
