ergen dediğime bakmayın bunlardan üniversite olanları daha çok. gerçi ruhunun derinliklerinde ergenlik ateşi sönmediyse yapacak bir şey yok, o ayrı mesele.
sanılmasın ki harçlıklarını biriktirip kendilerine bir şey alan kişileri aşşağılıyorum. yok öyle bir derdim. meselem şu ki, harçlığının kaynağı babasıyken "ben aldım" edebiyatı parçalamaları. arkadaşım gel anlaşalım. aldığın her ne ise onu sen değil baban ya da anan aldı.-şimdi farkettim lan cinsiyet ayrımı yapmışım başlıkta-. niye aldılar demiyorum, nasıl alırlar lan diye de yakınmıyorum. neticede ana baba çocuğunun daima en iyisine sahip olmasını ister. ama o tavır yok mu çocuktaki iliklerime kadar soğutuyor hayattan. baba her nasıl olduysa kızına bir ek kart verir -ki ne yazık ki kızlar oluyor bunlar- o da harcıyor, hani amaç ekonomiye can vermek yoksa mango malı o tişörtü hiç beğenmedi yoksa. şimdi bu kızımız o tişörtü alırsa inditex kazanır, onun patronu kazanır, çin'deki ucuz işçi çalıştıran atölyeden bozma fabrikalar kazanır. du' bi' dakika yahu bizim elemanlar hangi arada kazanıyordu?
konu saptı yeni paragrafa geçeyim en iyisi. şimdi bu hanım kızımıza desen ki "ama harcıyorsun bu kadar da babana yazık değil mi?", cevap anında hazır. "bunun parasını ben veriyorum taam mı!" bi' dakika orada dur bakalım. gel seninle anlaşalım. "ben veriyorum" ifadesini kullanacaksan senin bir işte çalışıyor olman lazım bu bir. kredi kartı mantığından bihaber misin bilmiyorum ama o kartın ekstresi de ana kartla beraber gelir baban garibim onu da arada öder geçer bu iki. şimdi hangi arada ödemeyi sen yaptın? baban harçlığından kesinti yapacak olsa çeşitli şekillerde babana yavşayıp parayı alırsın babandan. şimdi bunun neresinde senin kazandığını ya da ödediğini görüyoruz?
kılım alayına evet. içimde engellenemez bir dalga geçme dürtüsü oluşuyor. kavramların anlamını saptırmayın arkadaşım.
