korkunç bir karekter değildir, bilakis sevimli ve hayranlık uyandırıcıdır. sanatkardır, tarz sahibidir, ağırbaşlıdır, kültürlüdür. kimi yiyip kimi yemiyeceğini de iyi bilir. ayrıca yerse de her parçanızı onurlandıracağından emin olabilirsiniz.
brian cox ve Mads Mikkelsen bana göre çok iyi oyunculardır. anthony hopkins ile bu anlamda kıyaslamaya girmek istemem. bu karaktere en iyi hayat veren oyuncu bana göre anthony hopkinstir zira çok az göründüğü bir rolde bile bu denli etki bırakacak başka bir oyuncu zor bulunur.
karakter o kadar sofistike çizilmiştir ki "hannibal lecter" ile rönesans sanatı ve tarihi isimli belgesel-söyleşi yapılsa kendini izlettirir.
hannibal the cannibal diye anınca daha anlamlıdır. doğradığı insanlardan yemek yapar, sonra da misafirlerine sunar. afiyetle yerler. ismi dahi akla gelince korku için yeterlidir.
--spoiler--
hollywood uyarlamasında hannibal clarice'i bırakıp kaçmış gibi bitirsedeler bile aslında clarice hannibal'ın yanında kalmış cinayetleri işlemeye devam etmişlerdir.
--spoiler--
ayrıca hannibal lecter bir efsanedir. eğitimli, kibar, zeki, elit bir beyfendidir o. sadece kabalık edenleri öldürür her cinayetinin amacı vardır. hapisanedeyken yan koğuşunda kalan mahkumu sadece konuşarak öldürebilecek kadar iyi bir psikologtur. birinin beyin parçalarını keserken o kişinin bilincini kaybetmemesini sağlayacak kadar iyi bir doktordur. karizması tavandır, hayran olunasıdır.
thomas harris'in kaleminden çıkmıştır. en son kitap hannibal'ın çocukluğunu ve gençliğini anlatır.
küçük karacanın pek eti yoktu ve iki, belki üç gün sonra adamların soğuktan buharlaşan nefesleri tekrar açlıktan kokmaya başlamış, asker kaçakları av evinden çıkarak karların arasından ağılın kapısına gelmiş ve samanların arasında birbirine sokulmuş çocuklardan birini seçmişlerdi.
hiçbiri donmamış olduğu için, canlı bir çocuk seçtiler.
hannibal lecterin baldırlarını, kollarını ve göğüslerini yokladıktan sonra onun yerine kızkardeşi mişa'yi seçip götürmüşlerdi. oyun oynamak için dediler. ve oyun oynamaya giden hiç kimse geri dönmemişti.
hannibal tüm gücüyle mişa'ya yapıştı; adamlar kapıyı suratına çarpıp onu yere baygın bırakana kadar güçsüz kollarıyla mişa'nın kolunu bırakmamıştı.
mişa'yı hala karacanın kanıyla kıpkırmızı karların üzerinden sürükleyerek götürdüler.
mişa'yı görmek için hiç durmadan dua etti, dua küçücük beynindeki tüm hafızayı yiyip bitirdi, ama baltanın sesi canlı kaldı. onu tekrar görmek için yaptığı dualar tümüyle boşa gitmemişti. mişa'yı tekrar gördü; onu tutsak edenlerin doğu cephesi çöktükten sonra kalan tek yiyecekleri olan çocukları sakladıkları ağılla, uyudukları av evi arasında pis kokulu tuvaletin çukurunda, hannibal, mişa'nın süt dişlerini gördü.
dualarına verilen bu yanıttan sonra hannibal lecter kendi küçük cinayetlerinin, ironisi ve zalimliği emsalsiz tanrınınkiler yanında ne kadar önemsiz olduğu dışında, bir daha tanrıyla ilgili birşey düşünme zahmetine girmedi.
--alıntı--
Akıl hastanesine tıkıldığı sıralar tanıştığı Claris adlı bir bayana aşık olarak, başka bir hastanın Claris Starling'e laf sokuşturup eline geçen her şekil cismi fırlatması üzerine, onu tane tane yiyen nacizane kişilik Hannibal Lecter.
kendini bir übermensch, doğal olarak da besin zincirinin en üstündeki bir canlı olarak gören muhteşem seri katil. türkiye'ye ailecek gelseler bir saniye aç kalmazlar. zira o kadar çok basit insan var ki bu memelekette...
hannibal serisinde anthony hopkins' in müthis canlandirdigi yam yam doktor, seri katil. cezalandirma biçimi olarak kötü insanlarin etini yiyen, zekasina hayran birakan, yaratilmis en iyi anti kahramanlardan biri.
