Ölüm döşeğindeki bir yavrunun ameliyat parasını çalanlar, hayatının en mutlu zamanlarını yaşaması gereken bir yaşlının alavere dalavere ile tüm malvarlığını elinden alanlar, bir genç kızı sakat bırakıp kaçanlar veya güçlü bir adamın kalleşçe silahla canını alanlar bu yaptıklarının karşılıklarını gerçekten görecekler mi?
Ben yaptığım iyiliklerin öldükten sonra bir karşılığı olup olmadığını o kadar önemsemiyorum, birisinin maddi bir ihtiyacını karşıladığında öldükten sonra karşılığını göremesen de en azından o an yüzündeki gülümsemeye değer. Veya bedenen zayıf bir insana yardım ettiğinde en fazla biraz yorulmuş olursun ama belki sen yardım etmesen o kişi o şeyi asla yapamayacaktı.
Bunlar belki ahlaki veya etik şeyler ama dini birtakım şeylerin de mistik bir çekiciliği var. Bazı camilerde çok güzel ezan okuyorlar mesela, o an sanki elin ayağın tutmuyor, veya bazı imamlar, konuşması insana korku değil dinginlik huzur veriyor.
Özetle bir cennet olup olmadığını o kadar önemsemiyorum, iyi bir insan olmaya çalışıyorum, yapmış olduğum az da olsa tüm ibadetleri gerçekten hissederek yapmaya çalışıyorum.
Ama bir cehennemin olduğunu bilmeyi gerçekten herşeyden çok isterdim. Bu beni vicdanen rahatlatırdı ve hayatı biraz daha tahammül edilebilir kılardı.
Edit: eksileyen dostum, fikrime katılmıyorsan doğrusunu söyle, ateizmin eşiğindeyim zaten, yok öyle tükürüp kaçmak, göt!
