son bakışında görüverdim
tanıdım o an ayrılığı
koydum ateşleri gönlüme
veda ettim sevgilime
nasıl o an ölmedim
nasıl dayandım o karanlığa
anılar dönüşürken çığlığa
şarkılar hançer dudağımda
yalnızlık yine mi kader
her gün birbirinden beter
sevdirmiyor, güldürmüyor
süründürüp öldürmüyor
dokunmayın acım yeni
bende saklı kalsın yeri.
Seviyorum seni çelik hançerim,
Parlak ve soğuk arkadaşım.
Bir Gürcü, öç gününde dövdü seni örste,
Özgür Çerkez, kanlı bir savaşa biledi.
Zambak bir el taşıdı seni bana
Ayrılık anında, anmalık olarak;
Ve ilk kez kan değildi üstünden akan
Acının inciden gözyaşlarıydı, parlak.
O kara gözler, dikilen üstüme,
Gizemli bir tasayla doluydular;
Çeliğin gibi senin, titrek bir alevde,
Ansızın bulanıyor, parlıyordular.
Aşkın dilsiz güvencesi ve yol arkadaşımsın sen,
Seni hep örnek olarak göreceğim;
Değişmeyeceğim ben de, ve ruhum hep
Senin gibi sert kalacak, demirden dostum benim.
