Mayali hamurdan yapıldığında tercihen annem yaptığında, patlayana kadar yiyebilecegim amma ve lakin az yemek gerektiğini bildiğim mükemmel ötesi nimet.
annem bahçede yapardı çok güzel olurdu. yanında yeşil soğan ve komşu kızlarını seyretmesi iştah attırırdı. yoldan geçen kızlara '' gel kızım sen de ye, canın çekmiştir '' derdi. kızlar gelirdi bahçeye. hey gidi günler be. şimdi hepsi evlendi ben halen yeşil soğan yiyom.
hamurun içine kırmızı toz biber ile tam yağlı beyaz peyniri karistirip koy ikiye katla firlat kizgin yağın içine pişsin. cikinca da yanina soğuk bir karpuz.. ow yeah!
bir seferde bana net 1 kg olarak dönen epik yiyecektir. peynir ve domates ikilisiyle beraber gözüne gözüne vurulur. bütün günde idare eder yani beni acıktırmıyor. fakat yenmemesi gerek çok yağlı ve hakikaten direk kilo olarak geri dönüyor.
iki çeşittir. Biri sütlü yumurtalı küçük lokmacıklar halinde yapılır adı bazı yörelerde erdek olarak geçer ki yumurta kokusundan dolayı pek yiyemediğim bir çeşittir. Diğeri mayalı hamurun biraz açılması tabak boyutunda içi boş şekilde yağda kızartılmasıyla olur (favorimdir) ismi pişi olarak anılır. iç anadolu yöresinde özel gecelerde -kandillerde- çocuklar ev ev dolaşıp isterler. Ramazan bayramı arefesinde de yine çocuklara şeker harici verilebilecek bir alternatiftir. Doyurucudur. Yağlıdır ama çok güzeldir.
küçükken mahallenin kadınları toplaşır çocuklar fırına hamur almaya yollanırdı..sonra o hamur kızartılır yanına da güzel bi çay yapılırdı..çocuktuk..annelerimizin gülen yüzüyle mutlu olurduk..huzursuz değillerdi..diğer kadınlar da iyiydi..sonraları anneler vazgeçti hamur kızartmasından..türlü çeşit pastalar filan yapmayı öğrendiler..sadelik kayboldu..muhabbeti unuttular..anneler değişti..çocuklar da..
