varoluşumuzun olumsuzluğunu vurgulamak istercesine yaptığımız bir algılama biçimidir. hep nedenini merak etmişimdir, hastanelerde kadın doğum için özel bir bölüm ve bir uzman bulundurulur. yanlış anlaşılmasın bu mesleğin önemi çok büyük tabi ki. beni düşündüren kısım, doğada pek çok dişi memelinin gerçekleştirdiği bu olguyu insan türünün tedavi edilmesi gereken bir problem gibi algılaması ve hasta-hane de yani adı üstünde insanın hasta olunca gittiği yerlerde dünyaya gelmemiz. biraz garip değil mi? annemiz karnında olduğumuzu farkeder etmez doktora koşar. sanki bir grip virüsüymüşüz gibi. midesi rahatsızlanan, boğazı ağrıyan, tansiyonu çıkan, bacağı yaralanan kısaca bir şikayeti bir problemi olan insanların gittiği kuruma gider. dünya üzerindeki varlığımızın bir dert bir olumsuzluk olduğu fikri bu davranışta bile bariz kendisini gösteriyor. hastanede 9 ay 10 gün sonra bir doktor yardımıyla senin kendisinin içindeki varlığından kurtuluyor annen. asalak bir mikroorganizmadan farkımız yok. bunu düşündürten bir başka mevzu da sevişme eyleminin tabu ve ayıp olması. kendi var olma dünyaya gelme şeklimizi bile kınıyoruz. dünyanın pek çok yerinde asırlardır bu eylem gurur kırıcı, insan onurunu zedeleyen, utanılması gereken ve küçük çocukların yanında konuşulmaması gereken ahlaksızca bir eylem olarak tanımlanıyor. filmlerde kitaplarda şarkılarda bile bahsi geçince veya doğrudan gösterilince topluluk içerisindeki insanın utanmasına veya utanmış rolü yapmasına neden oluyor. acayip parazit yaratıklarız gerçekten oluşum şeklimizden bile utanıyoruz, bu kadar kirli bir eylemle dünyaya geliyoruz diye düşünüyorsak neden varız ki hala? ikiyüzlülük yapmayıp yok olmamız gerekirdi nesillerdir kendi varoluşumuzdan dünyaya gelişimizden utanarak bunu bir hastalık veya utanç kaynağı gibi değerlendirerek inatla yine de varolmayı ve üremeyi sürdürüyoruz , bir anlam veremiyorum.
tepkisel edit: iş bu entrysinde yazar primer(koruyucu/önleyici) tıp hizmetlerinden, bebeğin sağlığının korunması gibi tıbbi gerekliliklerden ve ayrıntılardan bihaber olmayıp, yazının ana amacı insanın kendi kendisine olan bakış açısını felsefik/sosyolojik olarak incelemektir. tıbbi olayları yanlış algılamakla ilgisi yoktur. insan ırkına genel bir sataşma niteliğindedir. biyolojik veya tıbbi detaylara girerek açıklama yapan veya türkiye gibi 2.il veya 3.ül sağlık hizmetlerine birincil sağlık hizmetlerine oranla 10 15 kat yaygın başvurulan bir ülkede ama önlem amaçlı gidiyor diyen arkadaşlara hitaben. geri kalan hemen hemen bütün sorunlarda hasta olduktan sonra hastaneye gidiyor insanlar yani sonuç olarak doğum ve hamilelik meselesi hariç herkes %95 teşhis ve tedavi amaçlı doktora gidiyor , koruyucu sağlık hizmetlerinin pek tercih edilen bir şey olmadığı aşikar. şimdi hep hasta olunca doktora giden insanlar bebeği olunca da doktora gittiğine göre bebek=hastalık gibi algılamış olmuyorlar mı? tespitleri yaparken bu detaylara inmeyerek yazıyı bilimsel sıkıcılıktan uzak tutmuş olmak benim hatam ama bir insanın gerçekten annelerin bebeği korumak için hastaneye gittiğini bilmediğini sanmak ve bu konuda bilgi vermeye başlamak? bu neyin kafası?
olayın yanlış anlaşılmasından kaynaklanan durumdur.
şöyle ki eğer anne çocuktan kurtulmak isteseydi kürtaj yaptırırdı, baba korunurdu vs. burada hastahaneye gidilmesinin sebebi çocuğun daha sağlıklı olarak gelişmesinin sağlanmasıdır. doğumun hastahanelerde yapılması daha steril şartlar altında, mikroplardan nispeten daha uzak bir mekanda yapılmak istendiğindendir.
ayrıca hamilelik sırasında sık sık doktora gidilmesinin sebebi de "çocukta bir gelişim problemi var mı, varsa nasıl tedavi ettirebiliriz?" türevi soruların sorulmasından kaynaklanır. doktora gidilir, endişeler kısmen giderilir.
