kişisine göre -toz- bile diyebilieceğimiz pembe bir dünyadır bu. hazırlıklar öyle bir başlar ki mübarek kuzey londra derbisine çıkıyorsun. asla sıradan bir krampon kurtarmaz. en kralı aranır itinayla. forma sırta geçirilir, kendini bir anlığına profesyonel futbolcu moduna sokarsın. maçtan önceki soyunma odası replikleri öldürücüdür. birlik beraberlik mesajları verilir, motivasyon aşılanır. ve zil çalar içeri girersin. modadır maçtan önceki o beş veya on dakika her takım kendi yarı sahasında ısınır. fakat bu ısınmalar; bir şut ve orta şöleni şeklinde geçer. kimse kültür-fizik çalışmaz yani. bu muz ve kavisli ortalar; şandel, plase, bazuka frikik çalışmaları halı sahanın en zevkli dakikalarıdır. fakat maç başlar bu rüyadan uyanılır. ne hikmetse maçta o güzel hareketler, unutulmaz enstantaneler yaşanmaz. maçın başlamasından bir on dakika sonra dillerin dışarı çıkmasıyla herkes kimliğini masanın üstüne koymaya başlar.
beyaz kramponlarla ve 1.65 boyunuza rağmen tüm heybetinizle girdiğinizde karşı takımın korkulan adamı modundasınızdır. antrenman sırasında mermi gibi attığınız şutları, omuz omuza da yıkılmadığınızı gören kalecide uyandırdığınız intiba görülesidir.
atacağın golleri yapacağın artistik hareketleri düşünürsün. adeta kendini bir dünya starı gibi hissedersin. fakat acı gerçekle santra vuruşundan 5 dk sonra karşılaşırsın. dalağın şişmiştir.
+herkes defansa gelecek
+Herkes sırayla kaleye geçecek
+herkes bencil oynamayıp pas verecek
Maçtan sonra
-Olum ben bunla yapsam fenerbahçeye transfer olurdum.Hadi yürü git işine
+bir daha takıma almacam seni
-tabi tabi geçen haftada aynı muhabbet sıktı yaa
