gidenleri çoğu eziktir.. evet.. yıllarca futbolcu olma hayali ile yanıp tutuşanların soluğu burada aldıkları yer.. hayaller paris gerçekler halı saha maçı beybisi.. puhaha.
kendi ayakkabınız yoksa ıstırap olan eğlence aktivitesi.
gittim ayakkabı kiraladım 42 numara yokmuş 41 aldım. sıkıyordu hali ile. ulan baş parmağıma bir vurdu bir vurdu. kan topladı baş parmaklarımın tırnakları. bir de bileğim ağrıyor ters mi bastım noldu efsane bir ağrı var. inşallah sabaha tırnaklarda ve bilekte sorun olmaz.
bu arada efsane asistler yaptım. lincoln gibi hissediyorum kendimi.
genellikle koşmayan iki takımın oynadığı müsabakadır. altı yıl önce sakatlanmıştım ve o gün bugündür topa ayağımı sürmemiştim. içimde biraz korku ve biraz heyecan vardı, acaba yine sakatlanır mıyım diye? çok şükür bir şey olmadı lakin futbol hayatımdaki son maçım oldu diyebilirim. hani bir laf vardır ya o eski halimden eser yok şimdi diye, aynen öyle hakikaten eser yok. az çok futbol oynayan arkadaşlar ''yanına ver'' deyimini bilirler, yanıma bile veremiyordum. bu entryi de bugünü unutmayayım diye yazıyorum. Siz siz olun sağlığınız el veriyorken futbolu bırakmayın, spor iyidir. allah kimseye sakatlık vermesin, sağlıcakla kalın...
yıllardır yapılan, heyecan verici aktivite. ama sigaraya başladıktan sonra aldığım tat azaldı biraz tabi.
yalnız bu kadar yıl içinde attığım goller, bir defasında yaptığım gollük asist kadar zevk vermemiştir eminim. defansın arkasına sarkacak görünen takımımızın 10 numarasına ara pası vermek suretiyle yapmıştım. hala tadı damağımdadır. yani maçta hakem olsa ofsayt bayrağı kaldıramazdı.
