tevfik fikret'in batıdan aldığı fikirleri oğlu haluk yoluyla topluma benimsetmek amacıyla yazdığı şiiridir. şiir ne kadar dini terimler içerse de bu kavramların hepsi batıdan gelmedir.
HALUK'UN AMENTÜSÜ
Bir yaratıcı güç var, ulu ve akpak,
Kutsal ve yüce, ona vicdanla inandım.
yeryüzü vatanım, insan soyu milletimdir benim
Ancak böyle düşünenin insan olacağına inandım.
Şeytan da biziz cin de, ne şeytan ne melek var;
Dünya dönecek cennete insanla, inandım.
Yaradılışta evrim hep var, hep olmuş, hep olacak;
Ben buna Tevrat'la, incil'le, Kuran'la inandım.
“tekmil insanlar kardeşi birbirinin"... Bu bir hayal !
Olsun; ben o hayale de bin canla inandım.
"insan eti yenmez"; bu avuntuya içimden
Bir an için geçmişimi unuttum da inandım.
Kan şiddeti besler, şiddet kanı... Bu düşmanlık
Kan ateşidir, kanla sönmez, inandım.
Kuşkusuz bu öldürülen yaşamı, apaydınlık
Bir yeniden doğuş izleyecektir, buna imanla inandım
Aklın, 0 büyük sihirbazın hüneri önünde
Yok olacak, gerçek dışı ne varsa, inandım.
Karanlıklar sönecek, yanacak gerçek ışığı,
Patlayan bir volkan gibi, bir anda, inandım
Kollar ve boyunlar çözülecek. Ezenin yumruğu
Şangırtılı zincirlerle bağlanacak, inandım.
Bir gün teknik, şu kara toprağı altın yapacak
Ne olacaksa bilim gücüyle olacak ... inandım.
