yine bir leonard cohen parçası ve yine bir cover; bu kez erken ölümüyle müziğine hayran kişiler için büyük bir kayıp olan jeff buckley'den...
her dinleyişte iki kez lanet okuyor insan.
biri, cohen'e; parçanın yaratıcısı(!) olduğu için.
diğeri eşsiz yorumu ile bambaşka bir hava katan buckley'e; onun yerine onlarca kötülük timsali insanın ölmesi gerekirken(?) erkenden bizi terk ettiği için.
kafam bozuk olduğunda, ağlayamadığımda, umutsuz kaldığımda, kahkahalarımda, üşümeye başladığımda, sessizliğe gömüldüğümde ve en çok da uykuya yenik düştüğümde...
insana aynı anda 8273648 tane duyguyu yaşatabilen bir şarkı. mesela içimde bir his var ki sadece oyun oynayan minik kedi-köpek yavrularını izlerken ortaya çıkıyor. ben o hisse "saftirik hayvanların minik patilerinin masumiyeti" diyorum. kalbimi gıdıklıyor genellikle bu duygu. bu şarkının nakaratı da bende bu derece güçlü bir etki yaratıyor. son iki günde belki 30 kere dinlemişimdir. döngüye aldım ve arka planda çalıp duruyor.
supernatural'in dean'i jensen ackles'in arkadaşı jason manns'ın çok güzel yorumladığı ve aynı zamanda bir yerden hatırladığım şarkı. evet shrek olması olması lazım hatırlama sebebim.
nedensiz bir huzur veriyor. sarhoşken dinliyorum genelde. alanya'da plaja uzanıp kafan bir dünyayken bunu dinlemek seni bu dünyadan uzaklaştırıyor gerçekten. https://youtu.be/0kdMwcZX...c0hEU77yPN3cUTWoJh4y0Rzj2
her ne kadar müslüman olsam da dinlemekten kendimi alamadığım hristiyanların kilise şarkılarından biri. linstey stirling in kemanla harika çaldığı bi parça farklı dillerde farklı yorumları var özellikle arapçası çok güzel tavsiye ederim.
