gelismiş, gelişmemiş, batılı veya doğulu bir ülke olmakla hiçbir ilgisi yoktur. eğer bir devlet başkanı sokakta yürüyemiyor, bisiklete binemiyor, korumasız tuvalete bile gidemiyorsa, o ülke doğrudan bu gruba dahildir.
bunun formülü ise nettir; şu üç koşuldan biri veya birden fazlası olan devletler halkından korkar:
emperyalistler, bunların işbirlikçileri olan ülkeler veya diktatör idareler.
nedeni de gayet basit: çünkü bu ülkelerde devlet mekanizması idare ettiği topraklardaki nüfusa değil, iç veya dış kaynaklı gruplara, çevrelere veya zümrelere hizmet eder, dolayısıyla hayat biçimleri ve kaderleri sokaktaki insanlarla ortak değildir. aynı dili konuşuyor olsalar bile halkın çoğuna sadece "yabancı" değildir; aynı zamanda o insanların kanını, canını, emeğini, geleceğini vs. çalmakla mükelleftir. dolayısıyla böyle devlet mekanizmaları ve bunların idarecileri halktan korkar.
ve madalyonun şaşırtmayan diğer yüzü: o halklar da devletten korkar...
