din çocukların korkuları için kullanılabilen rahatlatıcı masallar bütünüdür, obsesif kompülsif hastaları için de gereklidir, lakin genel olarak din çok faydasız aksine zararlı bir hadisedir, şöyle de bir istatistik mevcuttur; din savaşları için ölen onca insana rağmen şeytan için bulunduğumuz tarihine kadar dünya tarihinde öldürülenlerin sayısı 10 u geçmemektedir.
umudunu kaybeder en azından inancını düzgün bir biçimde yaşayanlar cennete gideceklerine inanırlar bu umududa kaybederlerse tabiki cehennemin korkusunuda kaybederler.
ölümden sonra hayat olmadığına inanan bir toplum ister istemez materyalist bir anlayışa bürünerek sadece bu dünyada yapabileceği ve haz alabileceği herşeyi yapmaya çalışacaktır.
kaçabildiği ve kurtulabildiği her türlü cezai işlem gerektiren durumu da öldükten sonra cezalandırılma korkusu olmadığından ötürü korkusuzca deneyebilecektir.
keza "seni allah'a havale ediyorum" yerine , "yemin ederim bunun hesabını göreceksin" cümlesi yada "abi gel sevaptır iki yardım edelim" yerine "yardım etsem ne olur etmesem ne olur banane" cümleleri geçebilir.
bunların dışında dünyavi zevk ve mala çok fazla yatırım yapacağı , "yaşayacağı tek hayat" durumunu kabullendiğinden ötürü birçok konuda herşeyi deneyebileceği , buhran içinde bir toplum olması olasıdır.
maddi anlamda bir şey kaybetmez. çünkü din bir nevi kurallar bütünüdür. bunun yerine günümüzde mahkemeler falan var. ama manevi anlamda çok şey kaybedeceğine eminim. çünkü inanç bir gereksinimdir.
m. kemal atatürk'ün sarfettiği şöyle bir cümle vardır çanakkale savaşıyla ilgili. ulu önder'in anlatımına göre siperler arası mesafe 8 metreydi. Herkes, 3 dakika sonra şehit olacağını bile bile savaşıyordu. Bilenler Kur'ân okuyor, diğerleri de dua ediyordu. işte savaşı kazandıran bu yüksek ruhtur. işte bu inançtır.
