insanlar çalışıp kazanıyorsa istediği gibi harcama hakkına da sahiptir. sorun gece klüplerinin dolu olması değildir.
insanlar orada eğlenemezse kalkar yurt dışına gider ki bu ne çözüm, ne çaredir. eğer bir sorun varsa bu da mesela bizi teğet geçen ekonomik krizdir, işsizliktr.
ve eğer bu ülkede bütün ekonomik veriler iyi çıkıyorsa halkın da aç olmaması gerekir.
bu ülkede bir ay çalışıp da kirasını dahi ödeyemeyen insanlar varken; çocuklarına defter kitap alamayan, on gün götürüyorsa yirmi gün evine ekmek götüremeyen insanlar varken, bazı insanların gece kuluplerinde bir işçinin bir aylık maaşını hesap olarak bırakmasının, yine bu durumu; yaparız ulan sana ne, zengin olmak suç mu, allah verdi ben yedim gibi ucuz söylemlerle geçiştiren arkadaşların vicdanlarında muhakeme yapması gerektiğinin altını önemle belirten tespittir. iyi tespittir. acilen ihtiyacımız vardır böyle tespitlere.
bu durum; komşusu açken tok yatmaktan, kapitalizmin değirmenine su taşımaktan öte bir şey değildir.
ne müslümanlıkla bağdaşır, ne insanlıkla...
çalışarak insanca yaşama hakkını kazanamayacağını anlamışçasına yüzleri kaygılı, tedirgin, şans oyunları oynatan büfelerin önünde uzun uzun kuyruklar oluşturan insanlar; evet, bu insanlar sizlerin eseri. övünün.
otuz gün çalış, on gün karnın doysun, yirmi gün aç kal. karından utan, kızından; oğlundan; adamlığından utan.
yazık! acınacak haldeyiz.
acıyın bize ey insanlar.
bağışlayın bizi...
gündeme getirilince sürekli bişeyler bahane edilerek unutturulan ülkenin utanç tablosudur.
''boşver onu sen evet de önce. biz onu sonra hallederiz. kömür lazım mı?''
yazıştırmayın beni çok doluyum. bir patlarsam ortaya şöyle bir tablo çıkabilir.
halkın içinde aç olan mutlaka olacaktır, gece kulüpleri de tıklım tıklım dolacaktır. suçlu aranmak isteniyorsa bu eşitsizlik konusunda, gece kulüplerini tıklım tıklım dolduran insanlardan başlamak ahmaklık olur.
