gereksiz bir melankolik hale girmektir. şuan böyleyim. mutfaktan odama geçerken elimde kahve fincanı neredeyse "isyeeeaaaağnnn" diye bağırıcam. ciddiyim.
garip vurgularak yaparak konuşmaya başlamak ve bazı kelimeleri uzatamaya başlamak ilk adımlardır. bu noktada önlem alınmalıdır. eğer gereken önlemler yeterli olmaz veya alınmazsa kişi kendini karanlık bir zindanda haftalardır işkenceye maruz kalmış gibi bir ruh halinde bulacak ve bu noktadan sonra geriye dönüş olmayacaktır. bu noktadan sonrası sadece 'isyeeeaağn'dır.
