beyyinesiz ve hüccetsiz hiçbir anlam ifade etmeyecek iddialardır. islam hukukunda şöyle bir şey vardır: bir hırsıza hırsızlık yapıp yapmadığı sorulduğunda, yemin ederek, ''o mal zaten benimdi'' derse, cezadan kurtulur. eğer davacının elinde hüccet(delil) veya beyyine(şahit) yoksa, malı bile geri alamaz. eğer varsa, o halde malını geri alabilir; ancak hırsıza had uygulanmaz yani eli kesilmez. aynı şekilde bir kişi hakime içki içtiği için götürüldüğünde, üzerindeki içki kokusu kaybolmuş ise, açık olarak içki içtiği görülmüş olsa bile, adamın sarhoş olmadığına kanaat getirilip, o kişiye de ceza uygulanmaz. çünkü zaman aşımı söz konusudur.
bunları ''acımasız'' olarak lanse edilen islam hukukundan alıntılıyorum. hani şu medeni olmayan islam hukuku... peki bu sözde ''acımasız'' islam hukuku bile(sonsuz defa haşa!) bu tür kaidelerle dolu iken, elin 14. sınıf tarihçi yazarlarının; sanki senelerce padişahların hareminde yaşamış gibi bu tür şeyleri anlatmaları neden toplumda kabul görüyor? neden laikçi kesim, ''beyyinesiz ve delilsiz'' bu iddiaları dikkate alıyor? işte asıl soruşturulması gereken budur. tarih boyunca osmanlı padişahları hakkında yalan üzerine yalan uydurulmuş, hatta abdülhamid hakkında söylenen şu söz ayyuka çıkmıştır: ''hamid hakkında yüz yalan uydurdum, bazılarına kendim bile inandım.''
bu tarihçilerin dayandığı kaynaklara bakıldığında, müderrislikten atılmış ve yeteneksiz biri olan taib ahmet'e kadar uzanıyoruz. taib ahmet'in kaynaklarından birisi de, mu'tezile ekolünden cahız. cahız islam dünyası içerisinde önemli bir şahsiyet. aynı zamanda bir bilim adamı. yaşadığı dönemin siyasetinde de etkili olan bir zat. bu siyasi dönemin etkisiyle yazdığı eserlerde, abartılı ifadeler kullanarak önceki bazı halifeleri itham ediyor kendisi. ancak cahız, bu siyasi etkisini kaybedince, bu tür eserler kaleme almıyor nedense! önceki eserlerinde hz. ömer'i içki içmekle itham eden cahız'ın, siyasi dönem sonrası kuşa dönmesiyle, durumu daha net anlayabilirsiniz sanıyorum. hz. ömer'in çok içki içen nuayman'ı görünce, hz. peygamber'e, ''bu kaçıncı oldu. izin ver de şunun kafasını koparayım!'' dediği vaki iken, hz. ömer hakkında içkici demek, çok ayıp. cahız'ın şii eğilimleri nedeniyle hz. ömer'i bu şekilde göstermek istemesi anlaşılabilir bir şey. şiilerin köpeklerine ömer adını taktığı bilinen bir şey iken, buna şaşırmamak gerek.
öte taraftan şunu da ifade etmek gerekiyor. içki içtiği söylenenler arasında eski dönem halifelerden me'mun da var. me'mun dönemi abbasilerin en parlak dönemidir, düşünce dünyası açısından. vezirleriyle ''şarap alemi'' yaptığı geçer bazı kitaplarda. ancak bu şaraptan kasıt, alkollü şarap değildir, meyvelerden elde edilen hoşaftır. hoşafı bekletirseniz, birkaç gün içerisinde o hoşaf alkolleşir. yani şarap haline yaklaşır. ''üzüm suyunun mayalısı'' şaraptır, ''üzüm suyu'' ise hoşaftır. tarih kitaplarında geçen ifadeye baktığımızda ''nebiz'' ifadesini görüyoruz ki, bu hoşafa yakın bir içecektir, alkolsüzdür. hz. peygamber de bunu içmiş, 3 gün beklediğinde ''içki olmuştur'' diye içmeyi bırakmıştır. işte bu nebiz meselesine alimler, ''alkolsüz olduğuna kanaat getirildiği ve kişiyi sarhoş etmediği taktirde, o içecek yasak kapsamına girmez'' diyerek bir yaklaşım getirmişlerdir. nebiz belli bir süre beklerse hoşaf gibi, içki haline dönüşür. o yüzden 3 gün dolduğunda nebiz içilmez. bu fetva meselesidir, fetva alındığında içilmesinde(alkolsüz iken bakın, tekrar ifade ediyorum) bir beis yoktur. halifelerin içmiş olduğu içki, eğer doğru ise, en fazla nebiz olabilir diye düşünmekteyiz. (nebize verilen fetva da şudur: üzümden elde edilmemesi gerekir. mesela baldan, mısırdan falan elde edilmeli, yoksa o da yasaktır.)
beyyinesiz, delilsiz bunları kabul etmemiz mümkün değildir. evet, içki içmiş olabilirler; özellikle sarı selim ve 4. murat. ancak bu kişilerin bazı noksanlıkları olabilir, herkes gibi...
Öncekikle Osmanlı Devletinde Halifeliğin siyasi bir makam olduğu ve dini bir yetkisi olmadığını belirtelim. Hz. Peygamber benim haliflerimin 30. sene süreceğini hadislerinde beyan etmiş ve bu 30 senenin Hz. Hasan'ın şehit olmasıyla dolduğunu ondan sonra Halife ünvanı kullananların hiç bir kutsiyeti yoktur. Osmanlı padişahları her ne kadar kendilerine zillullahi fi'l arz diyerek sunni islamın liderliğini üstlenseler de bu onların masum günahsız olduğu anlamına gelmez.
