henüz altıncı sınıftayken yıllık ödev olarak tahlilini yaptığım bir romandı ki aşk-ı memnu; okurken sadece biraz şaşkınlık duyduğum fakat akabinde, yapılanların nasıl bir tutku esirliği ve sonrasında vicdan azabına dönüştüğünü şahane biçinde anlattığı için, kafamda hiç tereddüt bıramadan gitmişti. yazık ki artık okunmayan bir dönemin kitabı, şu an ekranlarda dönen aşk-ı memnu'yu rahatsızlık içinde izliyordur bir yerlerden. diyeceğim o ki; sözde züppeler (!) çok rahatsız.
