bir nasrettin hoca fıkrasıdır, her zamanki gibi sonunda bir tembih belirtir ayar verir. fıkra şöyledir. evvel zaman içinde....
Palavracının biri başına topladığı üç beş cahile karşı övünüp duruyormuş :
- işte ben güçlü ve maharetli bir adamım. Evet ben Halep'te bulunduğum sıralarda altmış arşın uzağa atlamış bir kimseyim!.. Nasreddin Hoca da bu sırada oradan geçiyormuş. Palavracının yanına yaklaşıp :
- Yaa demiş demek sen altmış arşın atlarsın. Haydi atla da görelim. Adam hık mık etmiş.
- Ama demiş ben Halep'te atladım. Hoca kızmış :
- Canım demiş, Halep oradaysa arşın burada.
