üniversite okuyacağım diye gençliğini çürütür, rezil rüsva olur bizimki, gariban evet.
okurken çalışmak zorunda kalmıştır, karnını doyurmak için mesela; garibandır bizimki bu yüzden.
büyük eşşekler yasa koyar yasa kaldırır, emreder, asar keser, bizimkinin gık demeye hakkı yoktur, o nedenle garibandır.
evlenmek için bir ömür daha harcar, iş tut, eşya al, ev al; yine de yaranamaz kimselere garibim benim.
bir yandan ailesine bakmakla mükelleftir, sırtını dönemez atasına; ne gençliğini yaşayabilir ne hayatını. gariban değil mi bu?
yediği iki lokma kuru ekmeği saraylar bahşetmiş gibi burnundan getirmeye and içmiş vicdansızlarla sarıılmıştır etrafı, bu gariban değil midir?
yasaklar, tabular, korkular, sınırlar içinde kendi kişiliğini bulmak için debelenir durur, bir yanda ekmek kavgası; bir yanda ruhsal sıkıntılar kafayı yer en sonunda. bu mu gariban olmayan?
sırf insan olduğu için bile insanca yaşamayı hak ederken, kimi köpeklerin dengi olabilmek için sırtına dünyanın yükünü vururlar, el etek öpsün isterler gözü kapalı. garip denmez mi buna?
hakkı olanı isteyince açgözlü damgası yer, susar oturur aşağı, sindirirler, korkuturlar el birliğiyle. ayıplarlar saçmasapan... ve gariban değil öyle mi?
birilerine hoş görünmek için ne tür bir bokun içinde yaşadığını görmezden gelenlere söylüyorum, daha memleketindeki ortalama maaştan bihabersin, 2000 filan demişsin münasip bir yerimle gülüyorum. asgari ücret denen bir şey var bu ülkede, aklı olan bakıp bakıp fıkra niyetine gülüyor.
uyan canım geldik uyan.
edit: başlık başa kalmış. problem değil mesaj iletilsin yeter.
