benim kardeşlerim, ülkenin bu en zor günlerinde ülkesini satıp yabancıların ülke verme vaatlerine kanıp ülkeye silah çekenler değil; doğu türkistanda, karabağda, kerkükte ve musulda ağlayanlardır. nokta!
o kadar yasaklamaya o kadar katliama o kadar sürgüne rağmen hala türk e kardeşim denilebiliyorsa, denilmesi zor olamaması gereken söz.
siz cidden pkk nin ermeni yada yahudi bir örgüt olduğunu mu sanıyorsunuz.
yada kürtler müreffeh bi hal içindeyken hadi hewalno dağa çıkıp asker öldürelim mi demislerdir.
sahi silivride yaşayan ergenekon terör örgütü mensuplarinin yaptığı katliamlardan haberiniz var mı. kazdıkca toprak faili meçhul cinayetlere kurban gitmiş masum kürtler çıkıyor gün yüzüne.
çin in yaptığı daha fazla değil doğu turkistanda ( birde buranın adı neden doğu turkistan acaba var mı bilen ).
asıl kınanması gereken; onca şeylere rağmen hala faşist türk'e kardeş diyebilmektir. mesela kardeş demek değil yeğen. aç da bir iki sayfa tarihini oku. oku da bak bakalım her sayfada kaç annenin, kaç babanın, kaç yar'in, kaç çocuk'un gözyaşları yerine akacak kan ıslatacak her bir sayfanı. ama sen ne anlarsın. neyse sonuç olarak; kardeş değiliz. olmak zorunda da değiliz. ama sen sike sike bazı gerçekleri kabulleneceksin. zorluk çıkarmanın anlamı yok.
