kendisini eşi bulunmaz bir ayarmatör olarak gören yazarlardır. o anda tuvaletteyken veya burnunu karıştırırken birden akılcığına bir fikirimsi takılıverir; "şu zamanda şu yerde şu durumda hala şunu yapan, şunu diyen, şunu düşünen insan" temalı bi de başlık çıkartır burnundan pardon beyninden. sonra da arkasına yaslanıp eserini büyük bir huşu içerisinde izler.
