Özünü yitirmemiş insandır. Sanal ortamdan çıkabilen insandır. Uzun zamandır göremediği aile büyüklerini, arkadaşlarını gören insandır. Kısacık insan ömrün de belki de son kez görmek isteyeceğiniz insanları görmek için bir şansdır. Zira ki kamerada görmek telefon da konuşmak her zaman yeterli olmayabilir. Hiç bir bayramda kimseyi hatırlamayan insanlar , bayramda ev ziyaretlerini işgence olarak görenler birgün öldüklerinde acaba cenaze namazları web camden mi kılınacak?
saat sabahın körünü 07.00 yi gösteriyor tik tak tik tak...
yorgun ve cinsellikle geçen arife gecesi kafayı vurduğum gibi uyumuşum. ama her gece mutlaka sabah olur unutmamak lazım... did did did did. uyan hadi slvester bugün bayram diyor alarmcağız. dört tane did e sığdırıyor bunları. ne ilginç değilmi.
peki ne demek bayram namazına gitmek o gün, tüm gün boyunca o akrabadan şu dosta gideceksin demek. ben istiyor muyum peki, soran yok. neyse kalkıyorum bir güzel duş alıp cenabet bedenimden ve ruhumdan arınıyorum. istikamet merkez camii. bir güzel namazımı kılıyorum ama içimden de 'kim gitcek şimdi ninelere dedelere' diyorum. neticesinde saat 10 oluyor. trafik başlıyor. telefonumun ekranında ramiz yazıyor arıyor diyor. ramiz ramiz ramiz kimdi ya diyorum. açınca anlıyorum hiç haz etmediğim dayım... gel diyor kahvaltı hazırladık bütün sülale burda hadi acele et diyor...
istemeye istemeye, sıkıla sıkıla gidiyorum. apartmanlarına girdiğimde kendimi geri kafalı yobaz bir cübbeli gibi hissediyorum. aynı başlıktaki gibi... ama o kahvaltı aracılığıyla girdiğim sohbet ve hoş ortam 'sıçayım böyle geri kafalılığa' diyor. hoşuma gidiyor anlıyacağın...
verhasıl geri kafalı olmadığımı anlıyorum. ama apartmanlarından akşama doğru ayrıldığımda sövüyorum da sövüyorum, ana avrad küfrediyorum acımadan. çünkü bütün günümü bitirip yemişlerdi. bayramın ilk gününün içine etmişlerdi. yalnızlığımında, eğlenceminde.
işte, işte yaşadığımız dünya böyle bir dünya, hayırlı uğurlu olsun.
