YANLIZCA KiŞiNiN KENDiSi NiN UĞRAMASIYLA iBARET OLMAYIP, BUNA ŞAHiT OLUNDUĞUNDA DA iNSANIN CANINI SIKAN HADiSEDiR. YAŞAMDAN SOĞUTUR. ÖFKENiZi KONTROL ETMEKTE ZORLANIRSINIZ.
Haksızlığa karşı haksızlık yapmak istersin ama bazen haksızlık yaptı diye vazgeçemezsin sevmekten. Senin canını yaktı diye canını yakmak istersin ama sonunda yaktığında o canı asıl haksızlık ona bu kadar üzülmeden edemezsin.
Haksızlığa uğrayan adam bir daha haksızlığa uğramamak için kapar kendini; taa ki bir daha istese de bir şey hissedemeyene dek. Haksızlığa uğrayınca bir kere en zoru inanmaktır yine kendine, hakkı yenen adam öfkeli değildir sırf utanır, utanır bütün bunlara izin verdiğine.
Haksızlıktan değil utancını kapasın diye karar verir kötü olmaya. Başkalarının umutlarına saplar hançerini çünkü korkar kendi umutlanmaya. Asıl haksızlık ihanet değildir, ihanetle aydınlığı kapamaktır, umutları öldürmektir.
hayata küstüren, mutsuz eden lanet durum. iyi niyetiniz kullanılmıştır, güveniniz suistimal edilmiştir. bir daha kimseye hesapsız güvenemezsiniz ama bir daha da kimse sizi kullanamaz kolay kolay. bu da az bi kazanım değildir. her şeyin bir bedeli var sonuçta. kandırılmamanın bedeli de bir defa da olsa sağlam kandırılmaktır.
Dünyanin en berbat durumu. Olaylara herkesin kendi açısından baktığı bir durumda haklılığını kanıtlayamamaktan ileri gelir. haksızlığa uğrayan insan bir tür yıkım icindedir. artik kimseye güvenemez kimseye inanamaz. hayatı boyunca uğradığı haksızlığı da unutamaz.
hayatta en tiksindiğim, en nefret ettiğim, hatta bu nedenle bir ara "yeter ulan yeter sokarım hayatınıza" deyip nazizme yönelmeme bir adım kalmış kahrolası his.
