Ya artık yorulmuş ya da karşıdakinin anlama kapasitesinin zayıflığını bilen insandır.
Ama en vahimi, dert anlatıp, durum izahı yapacak kadar değeriniz yoktur.
sarf ettiğiniz enerji, anlatmaya çalıştığınız kelimeler karşılığını bulamıyorsa bir noktadan sonra susmak gerekir. aynı şeyleri duvara anlattığınızda duvarın anlama olasılığı daha yüksektir. ayrıca susmak da bir anlatım şeklidir. söz gümüşse sükût altındır.
Saftır, aptaldır. Kendi haklılığını nasıl savunacağını bile bilemez.
Veya ümidini kesmiştir karşısındakilerden. Ne desem boş ki der. O zaman da karşısındakiler aptaldır.
Yani mutlaka ortada bir aptal vardır.
Erdemli insandır. Haklı olduğu halde susan kişi gerçekten büyük bir sabır sahibi insandır. Böyle insanlar çevreleri tarafından saygıyla anılan insanlardır.
Ben. Çünkü haklılığımı savunmaya başladığımda karşı tarafın bana inanmama olasılığı normal konuşmamı bile etkiliyor, hiç bir düşünemez olup saçmalamaya başlıyorum. En iyisi oturup susmak. Bir şekilde haklı olduğum anlaşlır diye safça bir düşünceye kapılıyorum ister istemez.
