öğretmenin yaratıcılığı karşısında inanılmaz duygulandıran bir klibe imza atmış sınıf.
gözlerimi doldurdular, gurur duydum hepsiyle ve bu öğretmen ile.
eminim, emre'nin haberi olduysa ya da olursa o da çok mutlu olacaktır.
oldukça başarılı düşünülmüş ülkemizin bugünlerde ihtiyaç duyduğu bir projedir. hala hakkariyi duyan kulakların, gören gözlerin kürt sempatizanlığının provokasyonu zannedilmesi onur kırıcıdır. Bunu böyle düşünmek bölücülüktür. marmara bölgesinde yaşayan kürt kökenli türk vatandaşlarının sayısı azımsanmayacak kadar çok olması, onların nasıl bir zihniyetle kendi kendilerine çeliştiğinin göstergesidir. Klip batıda çekilseydi ne gibi sorunlar çıkarılacaktı? aynı önyargıyı batıda nasıl kıracaklardı? hakkaride böyle bir klibin çekilmesinden rahatsızlık duyan zihniyetler zaten bu bölünmeyi kabul etmiş zihinlerdir.
bir şarkının sözleri ile bir mekan belki bu kadar uyuşur. bir insanın kendini umudun ve hüznün en koyu haliyle yaşamaya alışması gibidir. susarsın beklerisin ve alışırsın. ordaki öğretmen umutludur o gözleri parıldayan çocuklardan; o öğretmen hüzünlüdür, sevdiklerinden uzaktır. bu klipte üç güzelleme göze çarpar. şarkıdır; emre aydın'ın hüzün ve isyan kokan sesi, müziği... mekandır; terkedilmiş duygusu taşıyan bir coğrafya... öğretmen ve öğrencidir; masum bir birlikteliktir, eğitim aşkıdır, içinde kirli beklentilerin olmadığı masum gözlerle bakan yavrucakların yarınlara dair umutlarıdır.ve sen de bir çocuk kadar saf ve ümitvar olmayı umut edersin.
