Boğazlı kazağımla salacak sahilinde yürürken, sahil boyunca park etmiş bir aracın film kaplı camından kendini gördüm. Bir anda kendi kendime hakkı abi diye seslendim. Kendim ve kendim olan hakkı abi ile selfimi çektim. Elimi istanbula doğru uzattım istemsizce henüz üç yaşında bir kardeşim var dedim. Arkamda kız kulesi her zamanki gibi mahzun ve istanbul boğazı laciverten daha lacivertti. işte o an ben bir hakkı bulut olduğumu anladım.
