insana ait zaaflar aslinda sadece bir "kotu"ye karsilik olmaktan cok, fitratin bir yani olarak degerlendirilir. yani insan zaaflariyla insandir ve bu zaaflar ayni zamanda birer sigorta misali islev gorurler, yani zayif noktalar.
basit ve kisitli isleyiste varligi ile yoklugu belli degildir. zaman ve zemine ve de bu zaman ve zeminle ortaya cikan sartlara bagli olarak potansiyel kinetige donusur ve tohum misali nesv-u nema bulur. aslinda bu filizlenmeyi saglayan sadece hakim durum degil, ayni zamanda mahkum durumda olabilir. ama cogu mahkum durum hali vardir ki bu potansiyel durusu aciga cikarmaktan ote gizlemeye meyillidir.
gelelim imtihan vesilesi olmasina. bu oyle bir durumdur ki kisi normal ve bildigimiz hatta kaniksadigimiz durumunun otesine bir vesileyle gecince adeta hulk'a donusur ve taninmaz hale gelir. ve iste burada imtihan sirri aciga cikar. karakterine ve degerlerini icsellestirmesine bagli olarak ya olur ki bunu gayet makul olculerde benimser ve konumunun hakkini verir ya da deli divane gibi kendini kaybeder ve bambaska bir adam olur, cikar. burada aslinda bambaska lafi gereksiz. kisi tam olarak oldugu gibi gorunur demek daha dogru...
