belki bir kaç tane yazabilirim ama, ben çoğu haketmediğim zorlukla karşılaştım. ailem buna bir örnek.
arkadaşlarım da ailemle paralel yok olup gittiler. haketseydim keşke ama haketmedim gerçekte.
çoğunluğu aile olacak zorluklardır. insan doğarken ailesini seçemez, çok mutlu bir aileye de sahip olabilir, kavganın sürekli eşiğinde bekleyen aileye de.
çocukluk yıllarımda bunları görmeyi hak etmemiştim, hâlâ da öyle. en kötüsü de ebeveynlerin evlatlarını öne sürerek anlaşamadıkları halde boşanmamaları.
şimdiye değin boşanmış olsalardı eminim ki o zaman psikolojim daha düzgün kalacaktı. akıllarınca iyilik yaptılar ama nerdee?
