hakemine göre değişen bir gereklilik. saygı duyulmayı hakeden hakemlere elbette saygı duyulmalıdır. fakat kötü niyetli olduğu her halinden anlaşılan yavşak hakemlere de ne kadar küfür edilse azdır.
duyulması gerekli asgari ölçülerdeki saygıdır.
özellikle bizim hakemlerimizin duygusallık katsayıları daha fazla olup, profesyonellik katsayıları daha düşüktür. hemen her yazılandan ve söylenenden etkilenirler. bu da sahaya mutlaka olumlu ya da olumsuz (genelde olumsuz) olarak yansır. her iki takım oyuncularını ve taraftarlarını mutlu etmeyen bir hal alır.
hakemlerimizin tarafsızlığını ve objektifliğini beslemek öncelikle kulüplere ve tabiki taraftarlara düşer. tv'deki spor programlarının konusu hiçbir surette hakemler olmamalıdır. kulüp başkanları ve yetkilileri hiçbir surette hakemlerle alakalı bir olaya girmemelidir. çok inanarak söylüyorum, hakemler yokmuş gibi davranılmalıdır. her takım kendi oyununa bakmalıdır. her taraftar kendi takımının oyununa bakmalıdır.
yine çok inanarak söylüyorum, eğer cidden hakemler yokmuş gibi davranılırsa, hakem hataları ve hakemlerden memnuniyetsizlik en aza inecektir. bundan hiç kuşkum yoktur.
çünkü o zaman hakemler, daha iyi ve daha doğru maç yönetmekten başka hiçbir şey düşünmeyeceklerdir.
sanki ilk kez oluyormuş gibi bizden beklenen saçmalıktır. 50 yıldır böyle Bundan Sonra da böyle olacak. Beşiktaşı yenemeyene 12. Adamı yardım edecek. Yani hakemler. Bu yüzden de şu tezahürat dilimizden düşmeyecek.
(bkz: ibne federasyon orospu çocuğu hakemler)
hakemler emeğe, hakka hukuka saygı göstermeye başladıkları gün onları sırtımızda taşıyacağız. ama şimdi kusura bakmasınlar.
umut bulutun çizgiyi geçen gol pozisyonun örneginden yola çıkarak evvelki sene karabük maçında almidanın 1,5 metre içerden çıkan topunu görmek istemeyen hakemlerde var mesela. umut 30 santim içerdeki topunu o kalabalıkta gören hakemler hiçkimsenin olmadığı pozisyonda 1,5 metre içerden topu görmüyorsa bu hata değildir.
