konserden önce jolly joker'i ararken yol üzerinde bir çiftle tanıştım sen herhalde tek kaldın gel diyerekten masalarına çağırdılar oturduk müzik aşk üzerine konuştuk iyiydi sonra kapı sırasına girdim kapı açıldı konserin olduğu alana girdim.
konser gecikerek 1.5 saat opeth dinledik opeth bile konserinde o kadar çok parça çalmamıştır, hatta haggard'ın roddie'si gelip 15 tane suyu ve havluyu sahneye yerleştirdikten sonra "birazdan nevresim takımı yorgan battaniye de getircek" demiştim sonrasında haggard sahneye çıkarak bütün atmosferi coşku ve eğlenceli hale getirdi ön sıra olarak kendimizden geçip delice headbang yaptık, grup hayranlarını nasıl eğlendireceğini gayet iyi biliyor. observer gibi grubun bilindik parçalarında herkes coşarken her mannelig olaya girdiği an kilit nokta oldu herkes kanının son damlasına kadar coştu neredeyse hal kalmadı, yanlış hatırlamıyorsam istiklal marşından sonra kalabalığın "her yer taksim her yer direniş" diye bağırdığı an solo gitaristin du hast'ın ritmini vermesi ve slogana uyması da güzel ayrıntıydı* encore anı için bolca parça çalmaları da çok hoş ama o holly diver'ı gösterip elletmeme modunda bırakmak olmadı hiç olmadı* ayrıca soprano vokaldeki kadınla yan flütçü çok hoş. her ne kadar az daha beytepe'nin 00.30 servisini kaçırmak üzere olup taksiye binmek zorunda kalmak üzere de olsam harika konserdi bir dahaki seneye de giderim.
yıllar içinde kaçırdığım kaçıncı konseri sayamadığım sadece imza gününe katılabildiğim grup.
Ankarada olduğum dönem boyunca sadece bir kez sikindirik bir liseler arası yarışmaya konuk olmuşlardı. Jolly joker benim gitmemi mi bekliyordun?
bunların yaptığı müzikse ben şimdiye dek ne dinledim sorgusuna düşebilirsiniz çünkü evrensel olan müziğin olağanüstü tınıları bu grubun müziğinde eşsiz bir harmanla büyülenmenizi sağlar.
senfonik metali sevdirten aşmış grup.
uzun süre dinledikten sonra kendinizi gün içinde herr manneling'in müziğini mırıldanır, of a might divine'ın sololarıyla parmak uçlarınızda yürümeye çalışırken bulabilirsiniz.
çok sevdiğim metal grubudur hatta ailesidir diyebilirim o kadar büyük kadrolarına ithafen. konserlerinde istiklal marşını çalarak süper jest yapıyorlar. albümleri zaman içinde biraz bozmuştur ama yine de iyi iş yaptıkları kesin.
insana "yaşamaya devam etmeliyim ki bu şarkıları dinleyebileyim." dedirten senfonik metal grubu. her şarkının vermiş olduğu ayrı bir haz ve duygu var. anlatılmaz, dinlenir.
haggard ''eppur si muove'' adlı albümlerini galileo galile'ye adamışlardır. albümün adı galilenin ölmeden önceki son sözleridir. ''yinede dünya dönüyor'' anlamına gelir.
