cemal süreya'nın bir şiiridir.
Karım vardı ya benim
Karım beni gölgemle aldatıyordu,
Saat yedi demeden daha
Onun kollarına atılıyordu .
Âşıkane cümlelerle filân hep
Bir değil,on değil,Allah'ın her gecesi
Karım beni gölgemle aldatıyordu...
Siz siz olun da dayanın dostlar
Gölgem beni artık takmaz olmuştu.
Meselâ ben şapkamı çıkarsam
O kazık gibi dikiliyordu,
Meselâ yolda yanyanayız değil mi
O bir taksi çevirip doğru eve.
Gölgem beni artık takmaz olmuştu.
O daima evde,karım daima güzel
Delirmek işten bile değildi.
Ne yapmak diye içimi yerken
Gölgemin karısı aklıma geldi,
Ben bu tarakta bezi olmayan
Ben gölgemin karısını ayartamazdım
Delirmek işten bile değildi.
En makûlü çırılçıplak bir çare ;
Hafta sekiz cürmümeşhut bir...
Karım gözlerindeki son damla maviyi
Elleriyle saklıyordu her seferinde.
Başka bir şey olsa insan affedebilir
Ama namus vardı ortada namus,
Hafta sekiz cürmümeşhut bir...
