zamanında halamın tam da tiytrosunun önünden geçerken:
-yahu ben bu tiyatronun sahibini hiç sevmiyorum ,dediği ancak tiyatro binasının kafesinde oturan halamın görmediği böyle bir lafa gülümseyerek cevap verendir.
tiyatroya hayatını vermiş ama hakettiği değeri belki kendi seçimleri belki de türk toplumunun sanata olan duyarsızlığı sebebiyle elde edememiş ve bu sebeple hastalanıp yaşama veda etmiş tiyatrocu.
özgeçmişi: ** Hadi Çaman, 13 Ocak 1943'te Kastamonu'da doğdu. ilk ve orta öğrenimini doğduğu kentte Abdurrahman Paşa Lisesi'nde tamamlayan Çaman, istanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nde eğitim gördü. Daha sonra Belediye Konservatuvarı'nda eğitim gören Çaman, 1962 yılında Dormen Tiyatrosu ve Kent Oyuncuları'nın açtığı sınavı kazanarak, Altın Yumruk adlı oyunda profesyonel tiyatro oyunculuğuna başladı.
Gülriz Sururi-Engin Cezzar Tiyatrosu, Nisa Serezli-Tolga Aşkıner Tiyatrosu, Miyatro (Müjdat Gezen) ve Şan Tiyatrosu gibi tiyatrolarda birçok oyunda rol alan Çaman, 1982 yılında Yeditepe Oyuncuları'nı kurdu. Çaman, 1982 yılından beri aralıksız olarak Nişantaşı'ndaki kendi tiyatrosunda sanat yaşamını sürdürmekteydi.
Tiyatro dışında da çeşitli çalışmaları olan Çaman, çeviriler, uyarlamalar yaptı, oyunlar yazdı, yönetti. Döneminin tiyatro yaşamını konu alan bir kitap da yazan Çaman, birçok dalda kişisel ve tiyatrosu Yeditepe Oyuncuları adına sayısız ödüller kazandı.
dün akşam evime dönüyordum, yorgun argın. her zamanki gibi vapura binmiştim beşiktaş'tan, kadıköy'e gidecektim. vapur tam kalkarken, yanımda yaşlı başlı bir adam belirdi, şıktı, iyi görünüyordu, ama çok sarhoştu. önce vapurun yan korkuluklarının sağlamlığını denedi. baya bir ittirdi onları. denize düşecek sandım. "dikkatli olun," dedim, "sakat görünüyor orası."
ben bunu der demez bir sohbettir başladı. önce koluma girdi ayakta zor duran bir hadi çaman. sonra "meclisten haber bekliyorum," dedi. "anamızı ağlattılar," dedi, "son yasayla, verdikleri 3 kuruşu da kesecekler," dedi ve ekledi: "kadir topbaş da zaten 1 ytl yaptı biletleri, ki bu bizim ölüm fermanımızdır!"
çok sevdim hadi çaman'ı oracıkta. en çok da ali poyrazoğlu'na ettiği usturuplu küfürler cezbetti beni. "o ali tüccardır," dedi. "kendini satmakta üstüne yoktur," dedi. katıldım, hem dediklerine, hem de gülmekten, kendi kendime. ferhan şensoy'u çok severmiş, çok yakın dostlarmış, o soğukta sigaralarımızı tüttürürken karşılıklı, ferhan ağbi'nin hastalığını anlattı bana, durumun vehametini kerttim. uzun lafın kısası, ferhan ağbi halen eski temposunda içmekteymiş ve doktor uyarıları, sağlık mağlık; çok iplememekteymiş.
dedim: "uzun zamandır sinemayla ilgilenmediniz, bir film projesine ne dersiniz?", dedi: "hassiktir lan! özcan deniz'in dayısını mı oynayacağım, 63 yaşımdayken?", dedim; "haklısınız."
indik vapurdan, tanıştığıma çok memnun oldum yapıştırdım hemen biz vedalaşırken, en standardından. hadi bey öptü haşşşırt diye beni, sonra hemen ekledim: "ferhan ağbi'ye söyleyin, çok içmesin, lütfen!". "tamam," dedi, "tamam. ama dinlemez ki beni..."
