yüzlerine tükürse derdini anlatmayacak kadar çaresiz ve bir o kadar da saf olan bir kardeşimizdi.yüzünde de gizlemeye çalışsa dahi naif bir utangaçlık hali çarpardı gözlerimize.aslında hepimiz kendimizden birşeyler bulurduk bu dostumuzda.unutmadık seni ahmet iyi ki varsın iyi ki hayatımıza girmişsin.
"utanacağınızı bilsem yüzünüze tükürmek isterdim ama ondan da anlamazsınız ki siz..." repliği ile buradaki birçok kişiye yıllar önce gerekli cevabı vermiştir.
Çok namuslu ama bir o kadar da altın kalpli bir ahmettir. Tek sorunu arkadaşlarına ayak uydurmaktı. Sonunda sabrını taşırdılar ve çıkışma yaptı. Ahmet artık o eski Ahmet değildi. Keşke tadında bıraksalardı şakayı ama olmadı be hababam. Evet.
"Bir kasabadaki cezaevinde idam olan sabahlarda insanlar idamları izlemek için gecenin köründe kalkarmış. Daha sonra esnaf da dükkanlarını açmaya başlamış. Bir Süre sonra da idam sabahları insanların güle oynaya izlediği bir panayır havasına bürünmüş. ben de ölmekte olan eğitim sistemini insanların güldüğü bir hikaye gibi anlattım"
işte Ahmet de bu metaforun gerçekliğidir. Ertem eğilmez halkın suratına tükürme isteğini ahmetle ortaya koyar.
