her türlü fikir akımı kendi içinde kendi adı altında iyi niyet ve kötü emelleri barındırır. bu bakımdan sağcı veya solcu nun ötesine geçip niyetleri görmek en doğrusudur.
hababam sınıfı nevinden solculuk ise solculuğun kendi içindeki en büyük tümörlerinden birisidir. hababam sınıfının tüm bölümlerini izlediğinize eminim ve rıfat ılgaz'ın bu eserinin beyaz perdedeki, tüplü televizyonlardaki yansımasında gördüğümüz o unutulmaz karakterler aynı zamanda gerçek hayatta solculuğun bir kesimini oluşturan, karşınıza çıkma ihtimali hiç de az olmayan türden insanlardır. belki bazılarınız bu eleştiriyi hababam sınıfıyla ilişkilendirecek ve kızacak bana belki bazılarınız solculuğu eleştirilmez kabul edip kutsala saldırmakla afaroz edecek beni ama yine de doğruyu söylediğimi biliyorum.
hababam sınıfı 100 dakika ise 90 dakikası gençliğin acemiliklerini düzeltmek değil bu acemilikleri hayat amacı haline getiren insanların lakayt tavırlarıyla, esprilerle, birileriyle dalga geçmeleri ve onlara karşı saygısızlıkları ile kısacası bohem bir görüntü ile tamamlanmaktadır. o sınıftaki insanlar yıllarca sınıfta kalmış, okumaya hiç niyetleri olmayan, sigara ile zehirledikleri hayatlarının özetini karşı cinse olan arzu ve fanatikliğin oluşturduğu gerçek hayatta görmeniz durumunda ne kendine ne de ülkesine bir katkısının olmayacağını düşündüğünüz insanlardır. (başrollerini sevdiğiniz insanların oynaması bu eleştiriyi yuhalamanıza neden oluyorsa lütfen burdan uzaklaşınız)
ama yine de bu insanları (karakterleri) herkes çok sevdi ve sevmeye de devam ediyor. işte bu garipliğin nedenine indiğimizde ise filmin (genellikle) son 10 dakikasına sığdırılmış olan ''onlar aslında kötü çocuklar değil'' mesajı karşılıyor bizleri.
tam onlara derslerden sürekli kopya çektikleri için, öğrencilikle alakaları olmadıkları için kızacakken onlar birden bizi şaşırtıp atatürk'ün gençliğe hitabesini ezbere okuyuveriyorlar. tam idealist ahmet'e yaptıkları zulüm yüzünden, köy öğrencilerine gönderdikleri nacizane hediyeleri.. yüzünden kızacakken filmin sonunda ahmet'e yardıma gelmeleriyle sakinleşiveriyoruz. halbuki ahmet'e sorsak ve desek ki onlar sana yardıma geldikten sonra düzeldiler mi acaba diye? hüç umutvari konuşacağını sanmıyorum. kısacası tüm hatalarını ''sürç-ü lisan ettiysek affola'' diyen konuşmacı gibi sinsice affettiriyorlar.
işte hababam sınıfı nevinden solculuk yapan insanlar da tıpkı böylesine bir sinsilikle her türlü suçlamadan sinsice bir hareketle sıyrılabildikleri gibi karşıdakinide aynı sinsilikle töhmet altında bırakabilirler.
ülkesi adına hiçbir faydası olmayan kendi adına da ışıklar saçmayan bu tür insanlara senin amacın nedir diye sorduğunuz zaman '' atatürk üm canım benim'' der ve size ikinci bir söz hakkı bırakmazlar. hata yaptıkları zaman eleştirecek olursanız ''atatürk üm canım benim'' derler ve eleştirmenize izin vermezler. face de oldukça kaliteli olan hayattan zevk alma temalı paylaşımları neticesinde ''bu çocuk biraz boş'' galiba sözünüzü önceden keşfetmişçesine 10 kasım gibi günlerde ''seni çok özledik atamm'' diye bir paylaşımla kendilerini korumaya alırlar. ama bak sen hiç atatürk gibi idealist bir insana benzemiyorsun dediğiniz zaman size hemen atatürk'ün ilkelerini ezbere sayarlar ve nutuk okumanızı tavsiye ederler. yani bir şekilde atatürk'ü siper edinerek tüm suçlamalardan sıyrılırlar.
sunumları ve sıyrılmaları harukulade olan bu insanların hayat çemberi, aynen hababam sınıfı nevinden pert olmuş kişilikler, anlık zevklere hitap eden günler, aylar, yıllar ile doldurulmuştur ve en önemlisi atatürkle bağdaşmayan bir çizgiyi ufuk noktası kabul etmiş bu çemberin sahipleri, dillerindeki atatürk ile yaşamlarındaki zevk-i sefa ikilisini benzin ve ateş ikilisi nevinden aynı çizgi içerisinde tutacak kadar sarhoşturlar.
eksiler sürpriz olmadı belki de yazının uzunluğundandır o halde biraz temayı kısaltıp soru haline getirelim;
bu ülkedeki herkes hababam sınıfındaki insanlar gibi olsaydı iyi mi olurdu kötü mü olurdu? cevabanız eğer ülke muhteşem olurdu. ise sizi tebrik ederiz ve size kocaman bir kutu siyah boya hediye ediyoruz bakın atatürkçülük orada güle güle çalın.
