sevinç sevinç berrak
ve yıldız yıldız parlak
bir dağ pınarı
üstünde beyaz bulutların
ve kuytusunda bir yeşil yamacın
aziz ruhlar sallamış beşiğini
veda edip çocuk tazeliğiyle bulutlara
raks eder gibi iner mermer kayalara
haykırır sevincini semalara
dağ geçitlerinde
önüne katar renk renk çakılları
ve bağrına basar kardeş pınarları
çiçeklenir ayak bastığı yerler
ve nefesiyle yeşerir çimenler
yoldaşı olur şimdi ırmaklar
ovaları doldurur gümüş ışıklar
bir ses yükselir pınarlardan
'kardeş ayırma bizi koynundan,
bekliyor yaratan.
yoksa bizi çölün kumları yutacak
güneş kanımızı kurutacak
kardeş,
dağın ırmaklarını, ovanın ırmaklarını
hepimizi alıp koynuna
eriştir bizi yüce rabbına
ezelî derya'nın yanına.'
peki, der, dağ pınarı
kendinde toplar bütün pınarları
ve haşmetle kabarır göğsü, kolları
ülkeler açılır uğradığı yerlerde
yeni şehirler doğar ayaklarının altında...
kulelerin alev zirvelerini
ve haşmetli mermer saraylarını
bırakıp arkasında
yürür mukadder yolunda
dalgalanır başının üstünde binlerce bayrak
ihtişamının şahitleri
evlatlarını rabbine ulaştırarak
karışır ilahî ummana coşarak!
