gayet klasik, anlamsızca, ah-vah çekmeli bir kemalist güzellemesinden öteye gidemeyen üç-beş gevelemeden ibaret yazıdır aslında bu hıncal'ın cevabı.
bu yazının basın dünyamızda bıraktığı asıl iz ise, bahsettiği derin(!) fikir(!)lerden çok, hıncal uluç'un, bilgisayar kapatıldığında e-maillerin gönderene geri döndüğünü zannettiğini ortaya çıkarması olmuştu. üstüne baya bir dalga geçilmişti.
not:
sevgili dümbük; öyle mal gibi eksilemekle olmaz bu iş. her entrymi eksile eksile, nereye kadar? sen en iyisi bilgisayarını kapat da benim sözlüğe yazdığım entryler benim bilgisayara geri dönsün.*
laf dolandırmaktan başka hiçbir işe yaramayan iki adamdan birinin diğerine verdiği ayar. bu tarz insanların atatürk'den prim sağladıkları bir gerçek. hıncal uluç denilen kişi "mecliste ben de dtp'lilerle otururdum" diyen bir insan... atatürk'ün sivas kongresinde aldığı kararı unuttu sanırım. Milli sınırlar içinde bulunan vatan parçaları bir bütündür, birbirinden ayrılamaz.
engin ardınç'ı yakında sabah gazetesi önünde muhallabi satmaya başlamasına sebeb olabilecek ayardır. ama ben hıncal uluç'u severek okumama rağmen çok fazla övemem bu ayar için çünkü engin ardınç ayar yemek için her şeyi yapmış.
atatürk'ü eleştirenleri eleştirmek çok kolay. bu resmen muhafazakarlık, örümcek kafalılık. milli tarih zihniyetiyle yetişmiş bir milleti uyutmak ne kolay zaten. körü körüne atatürk'e bağlanmamak gerek. sonuçta o da etten, kandan bi adam. bir dolu üstün niteliği vardır fakat zaafiyetleri de vardır. bazen bunları da konuşmak gerek. bunları konuşanları, düşünenleri giyotine yatırmanın anlamı yok..
bu gider daha, ama engin ardıç bilgi yoksunu olduğunu, en azından ayrıntılar konusundan çok başarılı olmadığını göstermiş.
Hıncal da sinirli halini canlandırırsak, ardıç'ı fuları ile boğacak gibi olmuş neredeyse.
haydi bu sirk biraz daha devam etsin, ama ben galiba hıncal abiden yanayım.
